JEUGDZORG UIT DE CRISIS ?
Opvallend is dat bij deze crisis al jarenlang in brede kring word verzuimd te kijken naar de diepere oorzaken voor deze crisis. Ook de pers doet eraan mee met verhalen over uithuisplaatsingen en over kinderrechters. Deze jeugdcrisis bestaat al jaren lang. En waarover ook al door de jaren heen diverse rapporten zijn geschreven, waarop vervolgens weinig of geen concrete actie is ondernomen. En wat vervolgens heeft geleid tot een leugenachtige sfeer in en rond die hele sector JEUGDHULP, waarbij ministeries en instanties telkens hun nederlaag moeten erkennen tegenover de onthutsende verhalen, de drama’s, de roepstemmen van tienduizenden kinderen en ouders.
Is er geen langdurige informatie-oorlog tussen belangengroepen rond de jeugdhulp ontstaan?
Wat zijn in grote lijnen die oorzaken voor deze jarenlange crisis?
Het is goed om die nog eens scherp te krijgen:
– Jeugdwet 2015 is geen goede wet, het ontbreekt aan scherpe omschrijvingen van begrippen en
voorschriften. Om maar enkele voorbeelden te noemen:
a in het belang van het kind(eren). Wat is dat? Dit is toch: in het belang van instanties?
b wat is een ontwikkelingsbedreiging?
c wie is wanneer bevoegd over welke periode om diagnoses te stellen?
– het enorme disfunctioneren van kinder”rechters”. Zijn ze stempelaars geworden of zijn ze
verslaafd an tunnelvisies zoals ook in het strafrecht duidelijk voorkomt?
Deze onderzoeken niets of weinig en wijzen 95 % van de kinderen toe aan jeugdinstanties.
Kinderen zijn kwijt voor hun ouders. Kinderrechten en mensenrechten bestaan niet bij
jeugdzorg en bij kinder”rechters “ en dit leidt tot complete drama’s van rechteloosheid.
– de politieke desinteresse van Kamerleden en raadsleden. “Jeugdzorg is zo complex en
alles ligt onder de rechter” wordt dan gezegd door politici.
“Het is zo gegroeid “ zegt dhr. Worsdorfer, oud Kamerlid VVD.
Een D66 fractievoorzitter zegt in Gouda: “We controleren de stratenmakers ook niet”.
Je moet zo iets gezegd krijgen en dat door een D66-er. Om ontzettend boos over te worden.
– als gevolg van deze ontwikkelingen is Jeugdzorg een autoritaire imperialistische instantie
geworden, waar hulpverleners, ambtenaren en politiemensen voor huiveren.
Aan kinderen en ouders wordt veel onrecht gedaan door Den Haag of anders gezegd: door onze politici, door Kamerleden, door onze Ministers van “Rechts”bescherming, door hoge ambtenaren.
Om een coalitie van VVV-D66-CDA-CU in stand te houden stemmen die 77 coalitie Kamerleden tegen vele moties vanuit de oppositie. Moties tot directe verbetering van de jeugdhulp en dus ook tot (deel)oplossingen van deze crisis.
En zo zitten de coalitie- Kamerleden de jeugdhulp duidelijk in de weg. Schadelijk voor duizenden kinderen en ouders, schandelijk voor de politiek. Tijdens de stemmingen van 27 september 2022 over alle moties betreffende de jeugdhulp is weer duidelijk gebleken: politieke belangen gaan boven de belangen van vele burgers (duizenden kinderen en ouders).
Wie ziet hier geen parallel met de diverse affaires in ons land?
Wie leert er nog wat van al die affaires? Coalitie-Kamerleden in elk geval niet.
Op naar de volgende affaire: na de Jeugdzorgaffaire een Kameraffaire? Het land roept erom.
Een slechte Kamer als partijbelangen gaan boven de belangen van burgers, zelfs van kinderen.
DUTCH CHILD Jan van der Kooi