TROUW Column Welmoed Vlieger 24 augustus 2021
Afgelopen week is zo’n week die niet snel uit het collectief geheugen verdwijnen zal. Een die begon met de val van Kaboel en de pijnlijk trage reactie daarop van het kabinet, dat vóór het zomerreces al aan de Kamer had beloofd de Afghaanse tolken die werkzaam voor Nederland waren geweest in veiligheid te brengen. Daarna de debatten, het eindeloze gedraai en gegoochel met woorden om maar niet de eigen incompetentie in de ogen te hoeven zien. Soms vraag je je af: zou falen niet passen in het zelfbeeld en vooral het gestileerde zelfontwerp van succes en stijgende carrièreladders?
Het was ook de week waarin de ministerraad instemde met het voorstel van demissionair minister
Ollongren om Marcelis Boereboom aan te stellen als secretaris-generaal bij het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Een instemming die nogal wat vraagtekens oproept daar Boereboom één van de ambtelijke hoofdrolspelers was in de toeslagenaffaire, waarin tienduizenden mensen vermorzeld raakten in de raderen van de Belastingdienst. Vele gedupeerden wachten nog altijd op compensatie en worstelen met de psychische en financiële nasleep van dit schandaal.
Ik vraag me dan toch af: welke boodschap geef je met Boerebooms benoeming af aan de gedupeerden, aan de samenleving als geheel? Wat betekent het voor het toch al kwetsbare vertrouwen in de overheid bij grote groepen mensen, voor de brede roep – ook in politiek Den Haag zelf – om een nieuwe bestuurscultuur? Allemaal vragen waar Ollongren, de ministerraad en Boereboom zelf kennelijk niet in het minst op hebben gereflecteerd, zo mogen we onder andere concluderen uit de feestelijke aankondiging van de benoeming door het Ministerie in een flitsend promotiefilmpje op sociale media. Welkom Marcelis Boereboom!
In het filmpje vertelt de secretaris-generaal in spe over zijn motivatie, dat hij blij is terug te kunnen keren naar het departement waar hij ooit als jonge ambtenaar zijn carrière begon. Opmerkelijk genoeg gaat het in hele filmpje met geen woord over de inhoud, over wat hij concreet wil doen en bereiken op het ministerie.
Vanwaar toch die focus bij politici, bewindslieden en topambtenaren op de eigen positie en biografie als het om belangrijke en vaak ook beladen kwesties gaat? Ik herinner me nog hoe Sigrid Kaag in december in een Instagrambericht over vrouwenemancipatie vertelde hoe zij als student had geworsteld met welke universiteit zij moest kiezen: die van Oxford, Cambridge of toch die van Exeter? Niet veel later vertelde Hugo de Jonge over zijn rol als coronaminister dat het de mooiste klus is die je je maar kunt wensen, dat het zwaar is maar tegelijkertijd een geweldige eer, iets wat hij ‘nooit had willen missen’.
Bron en meer: Bron en meer
Download: TROUW Verdieping 24 augustus 2021
COMMENTAAR:
HADDEN WE TOT VOOR KORT DHR. ERIC GERRITSEN ALS HOOGSTE AMBTENAAR OP VWS – ONS ZORGMINISTERIE- , NU KOMT DAAR EEN MISLUKTE AMBTENAAR VAN DE BELASTINGDIENST OP DIE STOEL.
Dhr. Gerritsen was afkomstig van de Jeugdbescherming Amsterdam -Amstelland en werd IN 2013/4 naar Den Haag gehaald door zijn goede vriend Martin van Rijn, de PvdA politicus en zorgeconoom, die jarenlang niets deed aan de ernstige problemen binnen de jeugdhulp.
Talloze brieven beantwoordde hij (namens de Minister?) met standaardachtige en folderachtige antwoorden tot vlak voor de zomer eind juni 2021 Medio september – na een prachtige lange vakantieperiode- komt op VWS als baas, als secretaris (-generaal SG) dhr. Boereboom. Als deze man weinig goeds heeft betekent voor zijn Belastingdienst en mede schuldig is aan de schandalen bij die dienst, waarom deze man benoemen op zo’n hoge post bij een zorgministerie? Die letters VWS staan toch niet voor Veel Wantrouwen door Sukkels.
Er zou volgens minister-president Rutte een andere bestuurscultuur komen in Den Haag. Deze benoeming met een vorstelijk salaris van minimaal € 5500.– per maand is daar geen goed voorbeeld van. Deze benoeming is een teken van de heersende macht tegenover een onmachtige tegenmacht.